هنوز هم ملیون ها انسان در عالم وحشت زندگی مینمایند و ملیون ها انسان بیچاره و غریب نان شب و روز شان را ندارند به کشور های خارج به خصوص به ایران پناه میبرند تا زندگی خانواده ی شان را از مرگ نجات دهند. جامعه در نوعی سرخوردگی و بی رمقی گرفتار است. در کاهش سطح بیکاری، بیماری ، آب آشامیدنی و فقر هیچ کاری بنیادی صورت نگرفته است در حالیکه کشور ما افغانستان از لحاظ منابع زیر زمینی بسیار غنی است.
در این جاست سوال به وجود می آید که تا چه وقت به این نابرابری ها تحمل کرد؟
ما باید در وازه ای کشورخود را برای طالبان القاعده وملیشه های پاکستانی و خاشخاشسالاران مسدود نماییم و مسولیت سیاست نظامی، اقتصادی و خارجی افغانستان را مردم با فرهنگ افغانستان که دارای قدامت تاریخی 100 هزار ساله میباشند بدست گیرند و اقتصاد کشور را از طریق تجارت و فعال ساختن موسسات تولیدی مانند کود برق شبرغان، گاز شبرغان ، فابریکه سمنت پلخمری، معدن ذغال سنگ پلخمری ، فابریکه شکربغلان، فابریکه نساجی پلخمری ، فابریکه نساجی بگرامی، فابریکه نساجی گلبهار، فابریکه سمنت جبل السراج ، سیلوی پلخمری ، سیلوی کابل ، فابریکه جنگلک کابل ، تصدی های ترانسپورتی کاماز در شهر های کابل و پلخمری، ودها موسسات عام المنفعه دیگرکشور که در بدخشان ، تخار ، قندز، بلخ ، پروان و کاپیسا موجود است رشد دهیم کشور را با ثبات سازیم و سطح زندگی مردم را بالا بریم و از انحصار این موسسات یا خصوصی سازی هرجه عاجل جلوگیری شود و نباید مافیایی خاشخاش و قاتلان خونخور از این بیشتر سود ببرند. کشور ما هنوز از به مرحله خصوصی سازی نه رسیده است خصوصی سازی اصلآ آخرین مرحله سرمایه داری است و این خیلی احمقانه خواهد بود که چنین سیاست را در افغانستان پیش گرفت. در کشور انگلستان فقط چند سال پیش ترانسپورت شهری، قطار آهن و بعضی فاکتور های تولیدی توسط دولت این کشور خصوصی سازی شد که این جریان هنوز ادامه دارد.
شهروندان ارجمند خراسان!
میخواهم نبشته خویش را به این گفتار خاتمه بخشم: شرم وننگ ابدی بر آنهاییکه مردم شرافتمند و با فرهنگ ما را از عادی ترین امکانات زنده گی محروم نگهداشتند و دراین عصر وزمان آن ها را به نان خشک محتاج ساختند و فرهنگ زیبای شان به فرهنگ جنگ، توپک سالاری ، زن ستیزی، خون ریزی ، کشتن انسان های بی گناه ، گردن بریدن، فقر و بیسوادی تبدیل گردید و مردم ما را از نعمات خداوندی محروم ساختند.
به امید ی آن روزکه کشور ما جای و مقام که هزار ها سال قبل درجهان داشت دوباره بدست آورد و به یک کشور فرهنگ دوست، مترقی ، پیشرفته و صلح دوست تبدیل گردد.
پیروز باد عدالت اجتماعی
دکتور نورالحق نسیمی
نظزیات و پیشنهادات در جهت بهبودی اوضاع در افغانستان
درست شش سال از آن زمانی میگذرد که نیروهای ناتو به رهبری امریکا بخاطر نابودی القاعده و گروه های تروریستی طالبان به افغانستان لشکر کشیدند و با رژیم طالبان وارد نبرد شدند. درین نبرد که تحت نام مبارزه با تروریزم آغاز شد مردم ما هم که سالها بر علیه پدیده شوم طالب و هم قطاران خارجی شان مبارزه کرده بودند و از ظلم و اختناق ایشان بستوه آمده بودند ، به امید رهائی از ظلم و ستم و بهبود شرایط زندگی از این مبارزه پشتیبانی نموده و انتظار داشتند تا زندگی آرام را مستفید میگردند.
اما سیر حوادث هفت سال گذشته نشان داد آنچنان که مردم افغانستان توقع داشتند در این مدت حاصل نشد هم دولت افغانستان و هم نیروه های خارجی با چالش های نا گوار روبرو گردیدند و مقاومت گروه های تروریستی افزایش یافت.