تاثیرات منفی برنامه های تلویزیون های مزخرف:
نشرات تلویزیون های افغانستان که به مصارف بسیار گزاف از بودجه افغانستان تمام میشود و از کابل و امریکا پخش میگردد به هیچ وجه قابل قبول ، ستایش ، پذیریش و پسند مردم ما نه بوده و و درد مردم افغانستان را به هیج وجه نمی تواند تدوای کند. ایجاد این تلویزیون ها حتی از دیگاه امریکاییان و اروپایی ها نیز یک امر ضروری و حیاتی برای مردم افغانستان در حالت کنونی نمی باشد در کشوری مانند افغانستان که هنوز مرحله قرون وسطی حکمفرماست نخست زمینه های آموزشی، تامین صلح و ثبات ، کاهش فقر و بیسوادی و مساعد ساختن کاریابی فراهم گردد و بعدآ در فکر ایجاد تلویزیون باید شد.
داشتن ده ها شبکه تلویزیون 24 ساعته برای فقیر ترین کشوردنیا مانند افغانستان سیاست مغرضانه امپریالیزم در روند گمراه ساختن مردم و ایجاد معضله های زبانی ، قومی و مذهبی میباشد و این نه تنها درد مردم را تداوی نمی نکند بلکه فرهنگ خشونت، بی اعتمادی، بیسوادی ، بیگانه پرستی و بی احساسی را در جامعه بیشتر از پیش افزایش میبخشد.
در کشوری مانند افغانستان بعد از محرومیت های طولانی در ساحه سواد ، آموزش و پیشرفت فکری نخست به مشکلات که دامن گیر جامعه گردیده است توجه گردد و فرهنگ بیسوادی ، بیکاری و جنگ باید محو گردد و سطح سواد ، دانش ، شعور اجتماعی و آگاهی مردم بالا برده شود و بعدآ در فکر نشرات تلویزیونی آنهم در چارچوب رشد و حفاظت از ارزش های معنوی و فرهنگی کشور که اثرات مثبت در تربیه سالم نسل جوان داشته باشد اقدام صورت گیرد. ما مشاهده
میکنیم در شش سالی اخیر پیامد های تلویزیون ها تا چه اندازه درد آور بود.
در این تلویزیون ها از مشکلات اساسی مردم ، یادی از روز های تاریخی، شخصیت های تاریخی مانند مولانای بلخی ، فردوسی بزرگ ، سعدی شیرازی ، حافظ شیرازی، ابن سینای بلخی ، عبدالله رودکی ، ناصر خسرو بلخی ، رابعه بلخی ، عبدالقادر بیدل و غیره و غیره نمیشود.
از زندگی روزمره مردم ، از وضیعت آموزشی ، حالت معلولین و معیوبین، از زندگی یتیمان و بیوه زنان، از سیر حوادث تلخ تاریخی در دوصد و هفتاد سال اخیر، از فقر و بیکاری ، از عقب مانی ها یادی نمیشود فقط چیزی که بیشتر پخش میگردد موسیقی ، موسیقی و بازهم موسیقی و مضاد برآن اعلانات تجارتی و سریال های هندی میباشد.
روی همین منظور است که امروز اکثر دانشمندان ، پژوهشگران ، نویسنده گان ، علما و قلم بدستان در داخل و خارج کشور جهت جلوگیری از ضایعه وقت بیشتر وقت شان را مصروف مطالعه ی کتاب و ویبسایت های انترنیتی میبنمایند. امروز اکثر قلم بدستان و وطنپرستان واقعی نظریات شان را نسبت روند جریانات سیاسی ، اقتصادی و امنیتی در کشوراز طریق ویبسایت ها انعکاس میدهند. امروز اکثر قلم بدستان و دانشمندان جامعه ما نا خوشنودی و نا رضایتی شان را از روند ادامه نظام تک قومی و تعین سرنوشت آینده افغانستان این سرزمین رستاخیز بلخی ها که تمدن بیشتر از 10000 هزار ساله دارد نوشته های شان را از طریق ویبسایت ها تبلور میدهند. امروز اکثر دانشمندان و آزاد اندیشان خراسان زمین ایمان دارند که تنها فرهنگ راستی و صداقت آینده درخشان را در سرزمین شان به ارمغان آورده میتواند و نه ادامه دروغ بافی ، فریب دادن مردم ، معامله بالای سرنوشت مردم و پخش کردن برنامه های که خلاف فرهنگ و رسوم و آداب مردم باشد.
تلویزیون باید به خواست بیگانه ها برنامه های شان را تهیه نکنند بلکه برعکس کوشش نمایند تا از طریق پخش برنامه های شان در فکر دفاع از ارزش های معنوی و منافع ملی و حفظ استقلال کشور باشند.
امروزمردم افغانستان ازسیر حوادث تلخ تاریخی و طرز چشم پوشی ها از واقیعات و حوادث دردناک نظام های مستبد تک قومی آگاهی کامل حاصل کردند و خواهان داشتن نظام دموکراتیک و قانونمند که به اساس معیار های حقوقی و عدالت اجتماعی استوار باشد میباشند و به این باور اند که تکرار جنایات و اشتباهات نا بخشودنی گذشته کشور را به تجزیه خواهد کشاند و نفرت و انزجار مردم بالای شان افزایش خواهد یافت.
تلویزیون ها باید کوشش نمایند تا فرهنگ هزاران ساله که از نیاکان دور اندیش ما باقی مانده است حفظ گردد و برنامه های را پیشکش نمایند تا در تربیه کودکان و خانواده ها ی شان تاثیر گذار باشد
و تلاش نمایند تا از برنامه های که اخلاق خانواده ها را فاسد بسازد و جوانان را به بیراهه بکشاند جلوگیری نشود.
مصارف این تلویزیون ها که هم در داخل و هم در خارج افغانستان پخش میگردد رقم سرسام آوری است و دانسته نمیشود که از کجا و چگونه تهیه و تر تیب میشود. دولت و جامعه بشری اولتر از همه باید مردم را نان دهند و فاجعه انسانی را که باعث تلفات هزاران انسان در کشور میگردد کاهش بخشند بطور مثال تنها در زمستان امسال هزاران انسان مظلوم و بیچاره کشور ما
جان های شرین شان را در اثر سرمای سرد زمستان از دست دادند. در حالیکه پخش برنامه های خارجی هر یک از این تلویزیون ها که از طریق ستلایت های خارجی در نقاط مختلف جهان پخش میشود روزانه 30 تا 40 هزار دالر امریکایی مصرف دارد. سوال میگردد این پول ها از کجا می آید و این نشرات برای چی و برای کیست؟ اگر برای ملت افغانستان است که تا حال این ملت به مراتب متعدد فریاد انزجار خود را نسبت به آن سر داده است و بار ها تاکید داشتند تا از داشتن ده ها کانال تلویزیونی خود داری شود . در شرایط امروزی فقط برای پخش اخبار و برنامه های آموزشی یک کانال که روزانه ده الی 12 ساعت برنامه داشته باشد کافی است. خوب ازین برنامه ها جوانان ما چه چیزی را خواهند آموخت؟ جواب واضح است که چنین برنامه ها جوانان ما را از فرا گیری علم ودانش دور ساخته و به مزخرفاتی مصروف میکند که آینده خوب را نمیتوان انتظار رفت.