داود جواهری
نقش خانواده در تربیه
جوانان
جامعه انسانی می تواند در ابعاد
گسترده یا محدود ای کوچک دسته بندی و بررسی گردد. این دسته بندی ها بر پایه ای
تاریخ یا جغرافیا ، سیاسی یا اقتصادی، نوع فعالیت یا سن افراد تشکیل دهنده ای
جامعه باشد.
جوانان هرچند عضو جامعه ای بزرگ
انسانی می باشند اما به تنهائی در دسته بندی ویژه ای خویش نیز قرار می گیرند.
یک جوان را می توان چنین تعریف
کرد: نیروی با القوه ای که هنوز جهتی بخود نگرفته و به عمل در نیامده است.
بادر نظرداشت اینکه جامعه انسانی
لاجرم هدفی داشته و بصورت طبیعی مسیری را طی میکند می رسیم به اینکه سه فکتور
نیرو، مسیر و هدف است که پویایی جامعه را تضمین میکند.
هریک ازین سه فکتور به تنهائی نمی
تواند مفید باشد بلکه توام بودن آنهاست که میتواند بیشتر مثمر گردد.
قبل از رسیدن به مرحله جوانی که
هنوز جوان آینده دوران کودکی را طی میکند
، در وحله نخست به پرورش نیاز دارد و در گام بعدی به آموزش.
همچنانیکه کمبود هریک از مواد
غذایی مورد نیاز بدن یک کودک در رشد فزیکی وی اثر منفی می گذارد، عوامل آموزشی و
پرورشی نیز به همین ترتیب حائز اهمیت بوده و می تواند کیفیت یا چگونگی بودش ان
کودک را تعیین نماید.
آموزش در واقع انتقال تجارب مثبت
گذشتگان ، تجاربی که برای رسیدن به آنها جامعه بشری بهای گزافی را پرداخت نموده
میباشد بناء بر نسل جوان است تا بتواند با استفاده اعظمی از نتایج تجارب گذشتگان
درایفای نقش خویش، یعنی سازندگی، کارساز ترباشد.
پرورش و نحوهء تربیت نیز در ساختار
جامعه نقش مهمی دارد. اینکه چگونه اموزش و پرورش به کار گرفته شوند موضوع بحث ماست
که بایستی مورد بررسی قرار گیرد.
خانواده به عنوان یک واحد اجتماعی
یا به عباره دیگر یک جامعه کوچک که متشکل از پدر ، مادر و فرزندان است، پایه ای
ساختاری جامعه بشری را تشکیل میدهد.
کمیت و کیفیت خانواده دو فکتور مهم
و در واقع تعیین کنندهء برای خانواده بشمار میروند. کمیت یعنی کامل بودن افراد یک
خانواده که پدر ، مادر و فرزند را تشکیل دهد و کیفیت یعنی چگونه بودن افراد یاد
شده ، شاخص های بررسی این جامعه کوچک می باشند.
به روشنی میتوان دید که خانواده هائیکه
از لحاظ کمی ناقص اند یعنی با کمبود یکی از اجزا خانواده ، پدر یا مادر ویا فرزند
مواجه اند، نارسائی هایی دارند.
برای داشتن کیفیت خوب در خانواده
بایستی در گام نخست خود را به سلاح علم و دانش مجهزکرد و از فرصت هائیکه جامعه
بزرگ بشری در اختیار مان قرار داده به بهترین وجه و درست ترین روش استفاده نمود تا
بنوان با بهره مندی از ان فرزندان خویش را چنان که باید ، تربیت نمود.
پدران و مادرانی که جبر روزگار
انان را به آوارگی کشانیده و باعث شده
کشور ، عزیزان و اقوام خویش را رها کرده و در غربت بسر برند باید خود بدانند که
آموزش و پرورش فرزندان شان چقدر اهمیت دارد. آنها مسلما به این واقعیت پی برده اند
که خانواده یا این واحد کوچک جامعه در غربت میتواند نقش بسیار ارزنده ای در سرنوشت
فرزندان شان ایفا نماید.
آموزاندن راه و روش درست زندگی
کردن به فرزندان ، تحلیل و بررسی علل ، وجود مشکلات و نارسائی های موجود و آشنا
ساختن فرزندان به فکتور های منفی و مثبت فرهنگی ، از وظایف والدین میباشد.
در کنار وظایف والدین ، جوانان نیز
وظایفی به عهده دارند که انجام ان به نحو احسن ، باعث ترقی و تکامل خانواده و در
نهایت جامعه انسانی خواهد شد.
حفظ نکات مثبت فرهنگی که با خود به
همراه آورده اند از جانب جوانان و اختلاط ان با جنبه های مثبت فرهنگی که جوانان در
حال حاضربا آن برمی خورند ، می تواند نتایج بسیار ارزنده ای برای خود و خانواده
های شان به دنبال داشته باشد و باعث سرافرازی جامعهء کوچک افغان های ساکن این کشور
گردد.
به امید اینکه کشور عزیز مان در
زودترین مدت زمانی به ثبات سیاسی و اقتصادی دست یافته و امکانات مورد نیاز جوانان
عزیز درآن فراهم گردد.
فرستنده : گیتی فرین طالبانی
معرفی شاعره مستورهء افغان
زبیده با تخلص مستوره در سال 1278
خورشیدی در کابل متولد شد. در سال 1302 وارد مکتب نسوان امانی گردید در سال 1332
مدیر موسسه خیریه نسوان ، در سال 1338 عضو افتخاری انجمن نسوان بود.
مدارس خیاطی در کابل زیر نظر او
اداره میشد. وی در سال 1353 در کابل درگذشت. از وی کتابی در دست نیست.
از جمله اشعار وی ستم به زن را
برگزیده ام .
ستم به زن
از چه زن زارو خون جگر باشد
مثل مرغ شکسته پر باشد
زندگی درقفس بلای تن است
این مصیبت چرا برای زن است
وای از ما زنان در زنجیر
چادری بر سریم و جنس اسیر
همه محبوس گوشه های اتاق
شوهر مستبد زند شلاق
زن درین ملک بی سرو سامان
نه گلی بیند و نه آب روان
چون خریطه است چادری زن را
زن نه بیند صفای گلشن را
تا که زن چادری بسرباشد
روزگارش ازین بدتر باشد
کاش این چادری کنار رود
این خریطه ز روی کار رود
بالا
بعدی* صفحة دری * بازگشت