زنان و مردان
عليه خشونت تا 8 مارچ
|
|
كمپين «زنان و مردان عليه خشونت
تا 8 مارس» مبارزه اي جمعي و سازماندهي شده خواهد بود. 5 كميتة زير (كه شما نيز
ميتوانيد جزو يكي از آنها باشيد) كلية عملكردها و برنامه هايش را در «روز جهاني
زن» (8 مارس، 18 اسفند 1382) به نمايش ميگذارد و روز جهاني زن را در ايران با نام
اين كمپين عمومي گرامي خواهد داشت.
مطمئناً اگر هر يك از ما فقط 4 ساعت در هفته وقت خود را صرف اين مبارزة جمعي كنيم،
ميتوانيم به تدريج مسئلة خشونت عليه زنان را به مسئله اي عمومي تبديل كنيم.
خشونت عليه زنان، امري انتزاعي نيست، همة ما زنان درگير آن هستيم، پس براي كاهش
خشونت عليه زنان بايد مبارزه كرد، به خاطر خودمان، به خاطر دخترانمان و به خاطر كل
جامعه.
ـ اگر ميخواهيد در كمپين «زنان و مردان عليه خشونت تا 8 مارس» شركت كنيد، ميتوانيد
در كميته هاي زير شركت كنيد:
(كارهاي اوليه اي كه اين كميته ها ميتوانند در دستور كار خود قرار دهند در زير نام
هر يك از كميته ها آمده است، اما اين فعاليتها صرفاً پيشنهادي است و اعضايي كه در
آنها فعاليت خواهند كرد ميتوانند، فعاليتهاي ديگري را به آن اضافه يا كم كنند.
مسلماً شركت هر يك از شما ميتواند در كل عملكردها و اهداف هر يك از كميته ها
تأثيرگذار باشد. البته كميته هاي ديگري هم ميتواند شكل بگيرد كه اين بسته به حضور
كساني است كه طرحهاي ديگري براي پيشبرد اين كمپين در سر دارند.)
1 ـ كميتة امضاء به مجلس، قوة قضاييه و مراجع قانوني براي تغيير قوانين
ـ فشار براي تغيير قوانين از طريق نامه هاي سرگشاده و ارائة آنها در رسانه هاي
جمعي
ـ مذاكره و صحبت با سايتها و وبلاگهاي اينترنتي براي پيوستن به اين كمپين و درج
نامه هاي سرگشاده براي جمع آوري امضاء
ـ از آنجايي كه انتخابات مجلس در پيش است، ميتوان پيشنويس برنامهاي براي نمايندگان
مجلس كه خواهان رأي زنان هستند
تهيه كرد و آنرا بهعنوان معياري براي زناني كه خواهان رأي دادن هستند در روزنامه
ها مطرح ساخت.
2 ـ كميتة جمع آوري مدارك و گزارشهاي مستند مربوط به خشونت عليه زنان
ـ اين كميته ميتواند اين مدارك را جمع آوري و در روز 8 مارس آنرا در نمايشگاهي
ارائه دهد
ـ اين اسناد ميتواند به صورت فيلم، عكس، گزارشهاي روزنامه، مصاحبه با زنان خشونت
ديده و حوادثي باشد كه هر روز
ميشنويم و انعكاسي در مطبوعات نمييابند.
3 ـ كميتة هنري عليه خشونت
ـ اين كميته ميتواند براي كمپين مبارزه با خشونت عليه زنان پوستري براي روز 8 مارس
تهيه كند.
ـ برگزاري نمايشگاه نقاشي يا عكس و... با مضمون خشونت عليه زنان براي روز 8 مارس
ـ برنامهريزي براي نمايش تئاتري با مضمون خشونت عليه زنان در روز 8 مارس
4 ـ كميتة آموزش به مردان و زنان در رابطه با خشونت عليه زنان
ـ اين كميته ميتواند براي برگزاري كارگاه يا سميناري براي مردان در مورد خشونت
عليه زنان براي روز 8 مارس اقدام كند
ـ مذاكره با افراد سرشناس و معروف براي تشويق آنها به پيوستن به اين كمپين و تبليغ
آن و ترتيب سخنراني براي آنها
5 ـ كميتة تهيه و پخش جزوات آموزشي براي دختران و پسران
ـ اين كميته ميتواند در ابتدا به پخش جزواتي كه در كارگاه اخير خشونت عليه زنان
(در مركز فرهنگي زنان) ارائه شد، مبادرت ورزد
ـ پخش اين جزوات ميتواند با پخش آن در مطبهاي پزشكان زن آغاز شود و يا معلماني را
كه آگاهي دارند تشويق به پخش يا
توضيح آن در مدارس كند.
ـ تهية جزوات آموزشي ديگر با همكاري و دعوت به همكاري پزشكان، مددكاران و...
6 ـ ميتوانيد بدون حضور در اين كميته ها نيز به اين كمپين بپيونديد، كافي است
فعاليت خود را در اين رابطه تحت عنوان اين كمپين انجام دهيد و گزارش كارتان را
اطلاع داده تا در روز 8 مارس جزو فعاليتهاي اين كمپين عنوان شود.
كار اين كميته ها از 15 مهرماه به بعد آغاز خواهد شد. ديگران را به شركت در اين
كمپين تشويق كنيد.
تلفنهاي تماس: 8002157 (تقي نيا) و 2220087 (شادفر)
بر گرفته از وبلاگ 8 مارس http://8march.persianblog.com
قتل زنان به بهانه خون و شر
|
قتل ناموسي يعني اينكه زن يا دختري را بنا بر تشخيص خود نسبت به غيراخلاقي
بودن رفتار او بكشيد»(1) اين تعريفي است كه يك روزنامه نگار زن پاكستاني به
نام «ياسين حسن» در نشريه هرالد تريبون و در گزارشي در مورد قتل هاي زنان به
بهانه حفظ شرافت و آبروي خانوادگي ارايه داده است. «رفتار غيراخلاقي اين دسته از
زنان مي تواند ازدواج بدن اجازه والدين، گفتگوي تلفني با يك مرد غريبه و يا حتي
طلاق باشد(2)». در اين گونه موارد تكليف دختر و يا زني هم كه مورد اغفال و تعدي
قرار گرفته است مشخص است و ديگر نيازي به توضيح آن نيست. افراط و تحجر و ستم در
حق زنان تا به آنجا پيش مي رود كه در روز روشن و در ميدان اصلي يكي از شهرهاي
اصلي تركيه، دختر جواني را تنها به اين خاطر كه پخش يك ترانه عاشقانه براي او
درخواست شده بود، سر بريدند!(3) |
نگاه
به اين موضوع و آنهم از زاويه مذهبي قضيه به تعيين خطايي قابل توجه است چرا كه رشد
چند درصدي آمار اين گونه قتل ها در كشورهاي پيشرفته و مدعي برقراري حقوق بشر خود
شاهد و گواهي بر همه گير بودن اين قضيه است!! حضور كشورهايي نظير ايتاليا، انگليس،
اكوادور، برزيل و سوئد در كنار ساير جوامع غيرمدرن به خوبي بيانگر اين موضوع است
كه پديده قتل هاي ناموسي تنها مختص كشورهاي مذهبي و يا كشورهاي سنتي و غيرمدرن
نيست(4).
گزارشي
كه در ذيل خواهيد خواند، بيانگر تلاش تعدادي از روزنامه نگاران زن است كه با تحقيق
و پرداختن به اين معضل، نقش چشمگيري در رسيدگي نهادهاي قانوني و احقاق حقوق پايمال
شده زنان و دختران بي گناه در كشورهاي خود ايفا كرده اند. كشورهايي نظير اردن،
پاكستان، فلسطين و كشورهاي حوزه بالكان عناوين اصلي اين گزارش هستند كه به تدريج
ارائه خواهند شد.
- قسمت اول
- اردن(5)
اردن
به عنوان كشوري سنتي – مذهبي از آن دست جوامعي است كه ساليان متمادي با معضل قتل
هاي ناموسي درگير بوده است. معضلي كه با روي كار آمد ملك عبدالله و مرگ شاه حسين
وارد مرحله اي جديد شده و روي تازه اي به خود گرفته است.
طبق
قوانين جزايي كشور اردن و به موجب حكمي كه به ماده نود و هشت معروف است «شوهر و يا
هر يك از خويشاوندان خوني يك زن اگر به او ظنين شوند و يا او را به زنا متهم كنند
بعد از كشتن او از حكم قصاص نفس معاف خواهند بود و تنها مجازات حبس شامل حال آنها
مي شود. به موجب اين حكم فرد مذكر مي تواند در صورت تشخيص خود نسبت به نامشروع
بودن رفتار فرد مؤنث او را به مجازات برساند.»
ژولين
بروگر نويسنده هفته نامه انگليسي زنان «منچستر گاردين» در گزارشي كه در سال
هزار و نهصد و نود و يك در اين نشريه به چاپ رسانده است با دست گذاشتن بر اين
موضوع حساس به نقد قانون مزبور مي پردازد. او اين حكم را نتيجه يك سنت قبيله اي
مصري مي داند. در آن زمان و به هنگام لشكركشي ناپلئون به مصر و تصرف آن كشور عده
اي از افراد و قانونگذاران وقت كشور مصر زناني را كه به هنگام ورود هنگ سربازان
فرانسوي مورد تجاوز قرار گرفته بودند لايق مرگ دانسته و كشته شدن آنان را موجب حفظ
شرف و آبروي خانوادگي و غيرت ملي افراد ذكر مي كردند. بروگر با اشاره به پيدايش
اين قانون با طعنه مي گويد:
«اين قانون از نتايج تأثيرات
غرب بر خاورميانه است، چه رشد قابل توجهي !!»
رشد
روز افزون اين معضل در جامعه اردن كه اكثريت آن را مسلمانان تشكيل مي دهند بسياري
از فعالان حقوق بشر و زنان اين كشور را بر آن داشت تا به منظور مقابله با پديده
قتل هاي ناموسي در جهت حفظ حرمت زنان و دفاع از حق و حقوق آنان اقداماتي را انجام
بدهند. تهيه گزارشات و بسياري از مستندات از جمله اقداماتي بود كه مخصوصاً و طي
دوران حكومت ملك عبدالله (كه او را فردي مترقي و روشنفكر مي دانند) شدت بيشتري به
خود گرفته است. با روي كار آمدن ملك عبدالله پادشاه اردن و بعد از مرگ پدر، تلاش
هاي بسياري از جانب او براي برچيده شدن اين قوانين و مجازات هاي خودسرانه اعمال
شده است. پادشاه اردن كه به مانند همتاي سوريه اي خود «بشار اسد» تحصيلات آكادميك
را در خارج از كشور گذرانده است نقش فعالي در قبال اين امر بر عهده گرفته است و با
تكيه بر نقش غيرقابل انكار دستگاه قضايي و تأكيد بر ضرورت جديت نسبت به رسيدگي به
اين موضوع در قبال قتل هاي ناموسي اقدام به موضع گيري شديدي كرده است. او كشور خود
را يك جامعه در حال پيشرفت و توسعه مي داند و وجود چنين قوانين و معضلاتي را مايه
ننگ و سرافكندگي اردن در سطح جهاني ذكر مي كند.
اين
اقدامات ملك عبدالله با حمايت و تشويق شگفت انگيز فعالان حقوق بشر چه در سطح اردن
و چه در سطح جهان و زناني كه همواره مورد گزند اين قوانين سرسختانه قرار گرفته اند
همراه شده است و موجي از اميد را در جامعه اردن به همراه آورده است. بسياري از
زنان اردن با حمايت از اين اقدام شاه اردن از او خواستار شده اند تا در قبال اين
مسايل با جديت وارد عمل شود و هيچ ترسي از اختلافات قبيله اي و گروه بندي هاي
سياسي نداشته باشد.
اما
اين حركت ملك عبدالله مخالفت هايي را هم در پي داشته است. گروه هاي محافظه كار و
منتقدان دولت فعلي اردن با دستاويز قرار دادن اعتقادات مذهبي مردم سعي در دامن زدن
به اختلافات عقيدتي و رسيدن به مقاصد سياسي و حزبي خود را دارند.
در
فوريه سال دو هزار لايحه اي توسط دولت وقت به پارلمان اردن ارايه شد كه طي آن به
محكوميت قتل هاي ناموسي پرداخته شده بود و شاه اردن خواستار تغيير در قانون قضايي
و پيرو آن برچيده شدن ماده معروف به نود و هشت شده بود. اين لايحه در پارلمان اردن
به رأي گذاشته شد و تنها در عرض سي دقيقه از سوي اكثريت مجلس كه حزب دعوت اسلامي
عمده آنرا تشكيل مي دهد، رد شد. ده روز بعد از اين ماجرا در يك اقدام بي سابقه
حدود پنج هزار نفر از مردان و زنان اردني به سمت دادگستري «امان» سرازير شدند و طي
تظاهرات و برگزاري تحصن خواستار لغو قانون اجازه مجازات قتل هاي ناموسي شدند و از
اقدام ملك عبدالله حمايت كردند. در ميان تظاهر كنندگان چهره هاي مشهوري چون «پرنس
علي» برادر ملك عبدالله، «پرنس قاضي» مشاور او در امور قبيله اي نيز ديده مي شدند.
موج
جديد مخالفتي كه هم اكنون جامعه اردني را در برگرفته است بيانگر رويكرد جديدي است
كه حكام و مردم جوامعي نظير اردن در قبال مسايلي كه با تأكيد بر سنت هاي غلط
اجتماعي و فرهنگي پيامد تخريب وجهه جهاني آنرا در سطح جامعه جهاني داشته اند،
نشانگر رشد روز افزون فكري اين جوامع هست.
رعنا
حسيني روزنامه نگار زن اردني كه به تازگي جايزه بهترين روزنامه نگار ماه از از سوي
سايت معتبر Womenenews دريافت كرده است با انتشار
گزارش معروف خود با نام «كشتن يك هجده ساله به خاطر شرف خانواده» كه در سال هزار و
نهصد و نود و چهار و در روزنامه «جردن تايمز» به چاپ رسيد از جمله كساني بوده است
كه نقش بسزايي در تحريك جامعه اردن بر عليه اين معضل داشته است. او مي گويد: «ما
نمي خواهيم مردي كه همسرش را كشته سريعاً بكشند فقط مي خواهيم در محكمه اي عادلانه
به جرم او رسيدگي شود و آن وقت او را مجازات كنند تا زن به عنوان يك موجود ضعيف
فرض نشود.»
پي
نوشت:
1)سرنوشت زنان پاکستان – 25 می
1999
2) اينترنشنال هرالد تريبيون –
25 مي 1999
3) تورنتواستار – 14 مي 1998 –
قتل هاي ناموسي، طاعون تركيه
4) خبرگزاري رويترز – 7 آوريل
2000
****************************
بنيادگرايی دينی در
افغانستان ،
بهبود حقوق زنان را به خطر می اندازد.
يک سازمان بين
المللی مدافع حقوق بشر از وجود فضای ترس و ارعاب در افغانستان خبر داده است.
به گفته اين سازمان، عامل ايجاد چنين وضعيتی حضور و فعاليت فرماندهان گروه های
مسلح است که از حمايت ايالات متحده و متحدان آن کشور در افغانستان برخوردارند.
سازمان ناظران حقوق بشر افزوده است که بنيادگرايی دينی نيز در افغانستان رو به
گسترش است و به اين ترتيب، بهبود در حقوق زنان را که پس از سقوط طالبان حاصل آمده
به خطر می اندازد.
ناظران حقوق بشر همچنين به موارد متعدد آدم ربايی، قتل و نقض حقوق بشر در
افغانستان اشاره و ابراز نگرانی کرده اند که ممکن است اين وضعيت باعث خدشه دار شدن
روند انجام انتخابات عمومی آزاد در آن کشور شود.
قرار است انتخابات عمومی افغانستان در سال آينده ميلادی برگزار شود.
گزارش سازمان ناظران حقوق بشر از نقض حقوق بشر توسط سربازان و افراد پليس نيز سخن
می گويد و می افزايد که اين قبيل اقدامات از حمايت برخی از اعضای ارشد دولت حامد
کرزی، رييس دولت انتقالی، برخوردار است.
سخنگوی کرزی گفته است که دولت سخت می کوشد با مساله فعاليت فرماندهان برخورد کند و
برنامه ايجاد نيرويی برای محافظت از امنيت ملی را به پيش ببرد.
اثر کارگردان 14 ساله ايرانی نامزد
دريافت جايزه ونيز شد
|
لذت ديوانگی
نخستين فيلم کامل او، برای دريافت جايزه 100 هزار يورويی بهترين اثر اول يک
کارگردان در جشنواره ونيز وارد رقابت شده است.اين فيلم مستند، سميرا مخملباف،
خواهر کارگردان جوان را به هنگام ساخت فيلمی در افغانستان به تصوير می کشد و برای
شرکت در هفته منتقدان جشنواره انتخاب شده است
حنا مخملباف در اطراف تشکيلات فيلمسازی بزرگ شده است و نخستين فيلم کوتاه او زمانی
ساخته شد که تنها 8 سال داشت. آن فيلم در جشنواره لوکارنو به نمايش درآمد. او دو
سال بعد در فيلم سيب ساخته سميرا مخملباف نقش دستيار توليدکننده را به عهده داشت.
سميرا مخملباف در سال 2000 زمانی که 20 سال داشت به
جوان ترين کارگردانی بدل شد که فيلم تخته سياه او نامزد دريافت نخل طلائی جشنواره
فيلم کن شده است.
موضوع فيلم لذت ديوانگی فرآيندتوليد فيلم پنج عصر، اثر
بعدی سميرا است که در رقابت های جشنواره فيلم کن شرکت داشت.
اما سميرا گفته است که لذت ديوانگی از هر دو فيلم پنج
عصر و قندهار بهتر است. قندهار يک فيلم هنری موفق در سطح بين المللی است که توسط
پدر آنها، محسن مخملباف کارگردانی شده است.
گفته می شود موفقيت فيلم حنا ناشی از اين واقعيت است که
او توانسته است با يک دوربين ديجيتال به تنهايی در شهر بگردد، هرچند بنابه گزارش
ها يکبار در آستانه ربوده شدن قرار گرفت.
جشنواره فيلم ونيز از 27 اوت تا 6 سپتامبر برگزار خواهد
شد