m6

نويسنده

Joseph ALGAZY

خبرنگار روزنامه " هاآرتز" در تل آويو

برگردان:
آزيتا

اسراييلي هاي گرسنه، قربانيان ديگر نزاع در خاورميانه

ازاوايل تابستان، در اورشليم، در بولواري که وزارتخانه هاي مهم اسراييل واقع شده اند، هر روز وزرا، کارمندان و رهگذران از مقابل رديف شگفت آوري از چادر هايي که در گوشه اي از اين خيابان مستقر شده اند، عبور مي کنند. گروهي مرد و زن و بچه، شب و روز، در زير چادر ها زندگي مي کنند : مادران بي همسر، بي خانمان ها و بيکاران که قربانيان اصلي قوانين اقتصادي دولت آريل شارون هستند.

باني اين جنبش، خانم " ويکي کانفو" است که چهل و سه سال دارد و سه فرزندش را تنها و فقط با ١٢٠٠ شکل ( ٢٤٠ يورو) بزرگ مي کند. اين حقوقي است که ماهانه، بابت آشپزي نيمه وقت، در يک مهد کودک دريافت مي کند. تا ماه ژوئيه، او از بيمه هاي اجتماعي معادل ٢٧٠٠ شکل (٥٤٠ يورو) استفاده مي کرد وبا اين حساب، در آمد ماهانه اش به حداقل درآمد رسمي مي رسيد. ولي با سختگيري قوانين جديد، کمکي که از دولت دريافت مي کند به ١٢٠٠ شکل (٢٤٠ يورو) تقليل يافته است.

به همين علت، اوائل ژوئيه، خانه اش را در "ميتسپه رامون" که درمنطقه " نگوئو" قرار دارد ترک کرده و مدت يک هفته ، با پاي پياده ٢٠٠ کيلومترمي پيمايد تا به اورشليم برسد. ديگران هم همين کار را کرده اند و بعضي ها، حتي، همراه با بچه هايشان ، کيلومتر ها پياده آمده اند." بن ابراهيم " پنجاه و نه ساله، خانه ندارد، ولي يک سگ کوچک دارد و روي پيراهنش نوشته شده: "سگ هم لانه دارد، پس من چي؟" اما وقتي گروه معترضين مي خواهند با وزراملاقات کنند، نيرو هاي ا نتظامي با خشونت مانع مي شوند..

کمي آنطرفتر، باديه نشينان صحراي " نگوئو" چادر هايشان را بر پا کرده اند؛ علت اعتراض آنها، انهدام منظم محل سکونت شان با هدف بيرون راندن آنها از سرزمين هاي آبا واجدادي و مستقر کردنشان در حلبي آباد هاي حاشيه شهرهااست. بعضي هااز "اردوگاه" صحبت مي کنند.

در ١٨ ماه اوت ، مجتمع چادرهاي بيکاران و بي خانمان ها که در يکي از محله هاي شيک "تل آويو" واقع شده است، اولين سالگردش را در ميدان معروف "کيکار مدينا"( يعني ميدان دولت که نامش را به ميدان نان تغيير داده اند) جشن گرفت. در اينجا هم نزديک به ده ها نفربا فرزندانشان در زير چادر ها ويا در اتوبوس هاي کهنه به سر مي برند؛ تا امروز، همه تلاش هاي شهرداري و صاحبان مغازه ها براي بيرون کردن آنها، به شکست انجاميده است. " اسراييل تويتو" که ٣٨ ساله که از زنش جدا شده و سه دخترش را به تنهايي بزرگ مي کند، مي گويد: "انتخاب اين محله. بهيچوجه اتفاقي نيست، چون تضاد اين چادرهاي درب و داغان ما با مغازه هاي شيک و آپارتمان هاي مجلل اين محله، نشانه شکاف عظيم اجتماعي بين ثروتمندان و فقرا است که روز به روز عميق تر مي شود."

اين معترضين نماد هاي جامعه هستند زيرا اسراييل در حال حاضر با بحراني سخت روبرو است. بين سال هاي ٩٢ تا ٩٥، به برکت توافقات صلح اسلو و مهاجرت يهودي هاي شوروي سابق به اسراييل، نرخ رشد سالانه از مرز ٧% گذشت. اما بعد از اين، مرتبا کاهش يافت تا اينکه با دومين انتفاضه، به قول " موتي باسوک"(١) بحران عميقي در جامعه به وجود آمد: در نيمه اول ٢٠٠٣ توليدات خالص سرانه تا ٠،٧% پايين آمد و اين در حالي است که از سال ٢٠٠١ توليدات خالص با کاهش پي در پي رو برواست: ١،٣% براي نيمه دوم ٢٠٠٢، ٢،١% براي نيمه اول همين سال و ٦،٧% کاهش توليدات خالص سرانه براي نيمه آخر ٢٠٠١.(٢)

در نيمه اول ٢٠٠٣، سالي که دولت دچار کسر بودجه اي معادل ٦% محصولات خالص ملي شد، توليدات صنعتي، به ميزان ١،١% کاهش يافت و حتي توليدات تکنولوژي پيشرفته در ماه مه و ژوئن نزديک به ٨% سقوط کرد. و مصرف خانواده ها در نيمه اول ٢٠٠٣، به ميزان ٢،١% پايين آمد( و اين بعداز سقوط نزديک به ٨،٢% در نيمه دوم ٢٠٠٢ و ٢،١% که در نيمه اول متحمل شده بود، پيش آمد)

آخر ماه اوت، در چارچوب مباحث تدارک بودجه ٢٠٠٤ " بنيامين نتانياهو" وزير دارايي، رشدي به ميزان ٢،٥% و کاهش مصرفي نزديک به ٢،٩% را پيش بيني کرد. او همچنان افزايش بي سابقه بيکاري (١١،٢%) کاهش حقوق واقعي (٤%) در بخش دولتي و ٢،٣% در بخش خصوصي و نرخ تورمي معادل ١،١% تا ١،٢% پيش بيني کرد.

تفسير " آوراهام شوهات " نماينده حزب کارگر و وزير سابق دارايي چنين بود : " پيش بيني چنين تحولي در حوزه اقتصاد، بي معني است؛ زيرا بدون تحولي سياسي در خاورميانه، هيچ سرمايه گذاري جديدخارجي يا اسراييلي صورت نخواهد گرفت. فقط روندي که بتواند ميزان کشمکش با فلسطيني ها را کاهش دهد، مي تواند نرخ رشد را به ميزان ٢،٥ % در ٢٠٠٤ بالا ببرد . " (٣)

در ماه ژوييه تعداد بيکار هاي ثبت شده از مرز ٢٢٠٠٠٠ نفر گذشت، يعني چهارده هزار بيکار جديد در ماه ژوئن؛ تا جاييکه در ٣٤ منطقه ( ٢٩ عرب نشين و ٥ منطقه يهودي نشين) نرخ بيکاري از مرز ١٠% گذشت و اين موقعيت به سمت بهبودي نمي رود: درست قبل از شروع سال تحصيلي، هزار ها معلم از کار بر کنار شدند و در ماههاي آينده، هزاران کارمند يا کارشان را ازدست خواهند داد يا مجبور به بازنشستگي قبل از موعد خواهند شد.

به نقل از وزارت اقتصاد و دارايي، اسراييل در سال آينده ٣٠٠،٠٠٠ بيکار رسمي خواهد داشت؛ بدون در نظر گرفتن آنهايي که ثبت نام نکرده اند . قوانين جديد دولت، تعداد بيکاراني را که از حقوق بيکاري استفاده ميکنند، کاهش خواهد داد، مثلا آنهايي که پايين تر از٢٥ سال دارند مجبور خواهند شد که هر روز خود را به مراکز کاريابي معرفي کنند. هدف از اين تدابير، مجبور کردن آنها به قبول ٢٠٠٠٠٠ تا ٢٥٠٠٠٠ شغلي است که معمولا توسط کارگران خارجي انجام مي شود که ٥٠٠٠٠ نفر از آنها توسط پليس اخراج شده اند. اين کارگران که معمولا تا ١٤ ساعت در روز و هفت روز در هفته استثمار مي شوند، حقوقي معادل ٥٠٠ تا ٦٠٠ دلار دريافت مي کنند. اسراييلي ها، اين برده داري نوع امروزي را رد مي کنند.

اين طرح دولتي که از امسال عملي مي شود، به عنوان "سالم سازي اقتصاد اسراييل" معرفي شده است که شامل قطع بودجه سرويس هاي خدمات اجتماعي، ملي و شهرداري هااست. اين آخرين تجاوزات" دولت حامي" که به قوانين ضد اجتماعي سال گذشته، اضافه شد، به ويژه قشر هاي فقير جامعه را مورد هدف قرار داده است ؛ اما طبقات متوسط نيز از آن مبرا نيست.

به اين تر تيب، مقدار حقوق بيکاري که شرايط بهره مندي از آن بسيار مشکل شده، کاهش يافته است؛ همچنان که کمک هاي ويژه زايمان و کمک هزينه به خانواده ها و يارانه هاي مخصوص کساني که درآمد حداقل دارند و کمک هاي خاص به افرادي که نقص عضو دارند.اين کاهش جديد کمک هزينه خانوادگي، نزديک به ١١٠٠٠ خانواده را به زيرخط فقر سقوط داده است. از اين پس، از پنج اسراييلي يکنفر (١،١٧ ميليون) در اين بخش جاي مي گيرند.

سخنگوي وزارت دارايي، در کمال وقاحت ادعا مي کند که کاهش کمک هزينه ها موجب خواهد شد آنهايي که از اين کمک ها استفاده مي کردند، ديگر وابسته به دولت نباشند و بالاخره مجبور شوند کاري به دست آورند. با اين کار، آنها عدم شناخت خود را از واقعيت بيکاري که روز به روز گسترده تر مي شود به نمايش مي گذارند؛ تعداد زيادي از کارخانه ها فعاليت هاي خود را متوقف کرده و دولت نه تنها موفق به ايجاد کار براي بيکاران نمي شود، بلکه حتي به حذف آن نيز اقدام مي کند.

کمک به سالمندان در همان حد ژانويه ٢٠٠١ باقي مانده وکمک هزينه ها ي ويژه معلولين تا ٢٠٠٦ ثابت خواهد ماند. دولت، بودجه بهداشت و آموزش و پرورش را کاهش داده؛ در حاليکه ماليات ها و عوارض را افزايش داده است. همچنان که وام هاي مسکن را تقليل داده تا موجب شود که زوج هاي جوان، مهاجرين جديد و بي خانمان ها به بانک هاي خصوصي روي آورند. اصلاحات جديد بازنشستگي، پرداخت ماهانه حقوق بگيران به صندوق بازنشستگي را ازاکتبر ٢٠٠٣ افزايش خواهد داد. در همان حال حقوق بازنشستگي را کاهش داده است. و از ژانويه ٢٠٠٤ سن بازنشستگي، تدريجا، از ٦٥ به ٦٧ سال براي مردها و از ٦٠ به ٦٧ سال براي زنها تغيير خواهد کرد.

دکتر "اسحاق کادمن" رئيس اجرائي شوراي تندرستي اطفال، طرح "سالم سازي" دولت رابا ده جراحتي که به نقل از تورات، قبل از بيرون کردن موسي وقومش، برسر مصر آمد، مقايسه مي کند: اين طرح دست کم بيست جراحت دردناک نزد بچه ها و خانواده ها و فرزندانشان به وجود مي آورد. (٤)

"يک ميليون اسراييلي گرسته اند" اين تيتر روزنامه " يهودي آهارونت" ٢٨ اوت است: از همان اوائل سال٢٠٠٣ پژوهشگران " موسسه بروکدال" که با وزارت بهداري همکاري مي کنند، اعلام کردند که چهار صد هزار خانواده اسرائيلي؛ يعني ٢٢% کل جمعيت، دچار ناامني تغذيه هستند. البته اين افراد از گرسنگي رنج نمي برند، ولي نمي توانند به طور منظم براي فرزندانشان مواد خوراکي که براي رشد صحيح آنها ضروري است، تهيه کنند. بعضي ها مقدار کمتري مي خورند وبقيه يا همه وعده ها را نمي خورند ويا در موارد خيلي سخت، اصلا هيچ چيز در روز نمي خورند. ترکيب غذاهاي آنها يکنواخت است واز لحاظ گوشت، لبنيات، سبزيجات و ميوه فقير است.

از هر پنج خانواده، چهارخانواده تاييد مي کنند که در دو سال اخير، به علت موقعيت اقتصادي بي ثبات، شرايط زندگي شان وخيم شده است و حتي نزديک به پنج در صد اعتراف مي کنند که متوسل به کمک هاي غذايي آشپزخانه هاي مردمي و يا انجمن هاي خيريه شده اند. يک تحقيق ديگر که از طرف سازمان نيکوکاري "لاتت" ( اعانه ) صورت گرفته، نشان مي دهد که درمدت يک سال، تعداد اسراييلي هايي که تقاضاي کمک غذايي کرده اند به نسبت ٤٦% افزايش يافته است. متقاضيان اصلي اين کمک ها، خانواده هاي تک والده و خانواده هاي پر جمعيت هستند. چيزي که افکار عمومي را تکان داد، اعلام همزمان سود بانک ها بود. " هاپولائيم " مهمترين بانک کشور، براي سه ماهه دوم، سود خالصي معادل ٣٣٥ ميليون شيکل ( ٦٧ ميليون يورو) اعلام مي کند، يعني ٥٩%افزايش؛ در بانک "ديسکونت " در همين مدت، نزديک به ١١٦ ميليون سود خالص ( ٢٣ ميليون يورو ) يعني ٣٦،٥% افزايش يافته است. و براي شش ماه اول ٢٠٠٣ افزايش سود اين بانک ها ( يعني هاپوآليم ، لومي، ديسکونت، هاميزراهي و بن لئومي) به ١،٤ ميليارد شکل مي رسد( ٣٥٠ميليون يورو ) که نسبت به نيمه اول ٢٠٠٢ نزديک به ١٣٠% افزايش يافته است.

خانم "تاما گوجانسکي " نماينده سابق مجلس ( کمونيست) به طور خلاصه توضيح مي دهد که اين بحران اقتصادي - اجتماعي، محصول دو عامل است : يکي جنگ و اشغال وشهرک سازي ها و ديگري سياست نو ليبرالي دولت است. او مي گويد: " ترکيب اين دو عامل فاجعه بار است، در حالي که هزينه هاي نظامي و هزينه شهرک سازي در سرزمين هاي اشغالي، عظيم و تغيير ناپذير است، بودجه خدمات اجتماعي، مدام در حال سقوط است؛ بالعکس سود بانک ها و همينطور بازار بورس مدام افزايش مي يابد. دولت کنوني، سياست دولت هاي قبلي را شدت داده است؛ همان کار قبلي ها را مي کند ولي شديد تر.

شهرک هاي يهودي نشين هيچ کمبودي ندارند

به علاوه، به طورمشخص، در مورد نابرابري هاي اجتماعي همانطور که"باربارا" و "شلومواسويرسکي" دو جامعه شناسي که مرکز "آدوا" را اداره مي کنند، مي گويند : " ضربه هاي که به بهانه محدود بودن بودجه، به سيستم کمک رساني هاي اجتماعي وارد آمده است، تبلور تغيير نظام ارزشي است. اسراييلي هاي مرفهي که راهروهاي قدرت را اشغال کرده اند، از تئوري " داروينيسم اجتماعي" پيروي مي کنند: قوي ها، مردمان شايسته اي هستند؛ زيرا قوي هستند. کسي که، به هر علتي، ضعيف باشد، نمي تواند روي پاي خود بايستد و بنابر اين هيچ دليلي براي سرمايه گذاري روي آنها وجود ندارد. خلاصه، ضعيف ها، بي فايده هستند. به اين دليل است که در طول اين سال ها ي به اصطلاح فقر دولتي، دولت هاي ما پول هاي گزافي خرج کرده اند تا سرمايه داران را از پرداخت ماليات معاف کنند و يا هزينه هاي گزاف نظامي و يا بودجه سنگين احداث شهرک هاي اشغالي و همچنين پرداخت حقوق هاي گزاف کارمند هاي عالي رتبه را تامين کند" خانم "کنافو" هنگام بازديد از بازار " ها- کارمل" در تل آويو اعلام کرد : " اگر براي "ميناهيلم" ( شهرک هاي يهودي نشين در سرزمين هاي اشغالي ) پول موجود است، هيچ دليلي ندارد که براي کمک هاي اجتماعي پول نباشد." عليرغم اين استدلال قوي و منطقي، مادر هاي بي همسر، مثل بقيه گروه هاي اعتراضي، موفق نشدند جنبشي توده اي به وجود بياورند.

چرا اين حرکت به وجود نيامد؟ خانم "گوجانسکي" مي گويد: " بااينکه حرکتي را که خانم "کنافو" رهبري مي کند، جريان اصيلي است، ولي تا وقتيکه حمايت فعال احزاب مخالف از جمله حزب کارگر وحزب شاس و سنديکاي هيستادروت را نداشته باشد، نمي تواند جان بگيرد. البته اين جنبش از همبستگي زنان و نوعي همدستي يهوديان و عرب هاي اسراييلي برخورداراست؛ اما اين کافي نيست. " در جواب اين سوال که : با اينهمه بخش بزرگي از مردم مخالف اين قوانين ضد اجتماعي دولت هستند، خانم "گوجانسکي" مي گويد: بله، اما همانهايي هستند که به علت موقعيت حساس سياسي کشور از دولت حمايت مي کنند. " شلومو سويرسکي" جامعه شناس، با اين عقيده موافق است، چون مي گويد: " جنگ مداوم ارتش اسراييل در سرزمين هاي اشغالي و عمليات تروريستي فلسطيني، مانع رشد يک جنبش اجتماعي گسترده شده است."

" آبراهام شوهات" نماينده مجلس هم در واقع همين را مي گويد: " مردم اسراييل بايد بدانند که ادامه جنگ با فلسطيني ها، کشورشان را به دولتي فقير تبديل خواهد کرد که روز به روز، در زمينه کمک ها و خدمات اجتماعي به شهروندانش، عاجز تر خواهد شد......... آنهايي که فکر مي کنند اسراييل مي تواند از فروپاشي اقتصادي اجتماعي در اما ن بماند، در حاليکه در جنگ براي حفظ امنيت گير کرد ه است، نمي دانند از چه سخن مي گويند." (٥)

١روزنامه "هاآرتز" تل آويو، ٢٨ اوت ٢٠٠٣ ٢ همه اين آمار و ارقام وآنهايي که پايين تر به آن اشاره ميکنيم ، در نشريات " هاآرتز"، "يهودي آهارونوت" و يا " ماآريو" در نيمه دوم ماه اوت چاپ شده اند. ٣ " هاآرتز" ، چاپ انگليسي ، ٢٨ اوت. ٤ بروشوري که در اورشليم در آوريل ٢٠٠٣ منتشر شد. ٥ " هاآرتز"

ازلوموند ديپلوماتيک

بالا

بعدی * صفحة دری * بازگشت