جمعه
20 قوس 1383 خورشيدی
برا بر با 10
دسمبر 2004
ميلادی
حامد کرزى :
مواد مخدر در
افغانستان
بايد از بين
برود
|
حامد
کرزی روز پنجنشبه
در نخستين سيمينار
مبارزه با
مواد مخدر که
در تالار
قصرسلام
خانه برگزار
شد، گفت : مواد
مخدر در
افغانستان
بايد از بين
برود . موضوع
مواد مخدر و کشت
خشخاش
مهمترين
چالش دولت
است . در
صورت ادامه
روند رو به
رشد توليد
ترياک ، خطر
بازگشت
تروریسم به
کشور وجود
دارد.
کرزی هشدار
داد که در
صورت عدم
موفقیت افغانستان
در مبارزه با
مواد مخدر،
جامعه جهانی
از ادامه
بازسازی
افغانستان
منصرف خواهد
شد.
تقويت
مبارزه با
مواد مخدر،
از نکات
اساسی خط مشی
حامد کرزی در
انتخابات رياست
جمهوری بود،
انتخاباتی
که به گزينش
کرزی
انجاميد. او
پيش از
برگزاری
مراسم سوگند
وفاداری،
واليان
ولايات کشور
و علمای
مذهبی را به
کابل فراخواند
تا در يک
همايش ملی،
خطوط اساسی ستراتژی
نوين دولت
برای تقويت
مبارزه با
مواد مخدر را
ترسيم کنند.
سخنرانی
کرزی در میان
شماری از
میهمانان
خارجی،
اعضای
کابینه،
واليان و
نمایندگان
ولايات کشور
صريح و
پرحرارت بود.
کرزى
گفت : گسترش
کشت خشخاش درافغانستان
دولت و ملت را
نزد جامعه
جهانى
شرمسار کرده
است . من به
عنوان رئيس
دولت از اين
پس اجازه
نخواهم
دادکه در
کشور خشخاش
کشت شود . اگر
کشاورزان از
کشت خشخاش در
کشور دست
برندارند،
کمکهاى بين
المللى به
افغانستان
قطع خواهد شد .
وى
گفت : حال که
جامعه جهانى
مصمم به
برقرارى ثبات
و آرامش
درافغانستان است
، ما نيز بايد
با تخريب
مزارع خشخاش
و از بين بردن
مواد مخدر به
تسريع ثبات ،
امنيت و
آرامش در
افغانستان
کمک کنيم . تنها
خواست جامعه
جهانى از
دولت و ملت
افغانستان
ريشه کن
کردن مواد
مخدر است که
در صورت عدم
تحقق اين
امر، آنها از
ما روى گردان
خواهند شد .
کرزی گفت
: خطر کشت
خشخاش و قاچاق
مواد مخدر به
مراتب بيشتر
از جنگهاى سه دهه
گذشته در
افغانستان
است و به همين
دليل بايد
همه مردم
براى ريشه کن
کردن مواد
مخدر در افغانستان جدى
باشند . البته مى دانم
که کشاورزان
افغان نيز به
دليل
جنگهاىسه
دهه گذشته و
فقر مجبور به
کشت خشخاش در افغانستان
بوده اند.
کرزى
افزود : اکنون
که دولت
مستقل
درافغانستان
ايجاد شده
است ،
کشاورزان افغان
نيز به کشت
محصولات
ديگر
کشاورزى
خواهند
پرداخت و
دولت آنان را
در اين
زمينه يارى
خواهد کرد.
وى
از والى هائيکه
در جلسه حاضر
بودند خواست
تا با کسانى
که اقدام به کشت
خشخاش مى کنند،
به طور جدى
برخورد کنند.
|
تعليق
فعاليت 2 هزار
سازمان
غيردولتی
بی بی سی : وزارت
پلان اعلام
کرده است که
فعاليت بيشتر
سازمان های خيريه
غيردولتی را
در افغانستان
به حال تعليق در
می آورد زيرا
اين سازمان ها
'مطابق قانون
عمل نمی کنند
و فعاليت آنها
خدمت رسانی به
مردم
افغانستان
نيست'.
رمضان
بشردوست،
وزير پلان به
بی بی سی گفت
از روز
پنجشنبه 9
دسامبردر
حدود دو هزار
سازمان
غيردولتی
اجازه نخواهند
داشت با دولت
يا نهادهای
بين المللی
قرارداد امضا
کنند.
اين
رقم، بيش از
سه چهارم
سازمان های
غير دولتی ثبت
شده در
افغانستان را
تشکيل می دهد.
وی
گفت بیشتر
سازمان هايی
که مشمول اين
تعليق شده
اند، سازمان
های محلی
هستند اما
تعداد زيادی
سازمان
غيردولتی غير
افغان نيز در
ميان آنها
ديده می شوند.
بشردوست
در گذشته نيز
اتهام هايی
عليه اين سازمان
ها مطرح کرده
بود و از جمله
آنها را به
اختلاس متهم
کرده بود.
وی
گفت اين
سازمان ها يک
ماه فرصت
دارند که دفاترشان
را تعطيل و
کارکنان خود
را مرخص کنند
اما حق تقاضای
تجديدنظر در
مورد اين
تصميم دولت
افغانستان را
ندارند.
جمعيت کشور
۲۴ ميليون
نفر اعلام شد
|
محمدعلى
وطن يار رييس اداره
مرکزی
احصائيه روز پنجشنبه
در جمع
خبرنگاران
در کابل گفت :
با پايان سرشماری مقدماتى،
جمعيت افغانستان
در بررسى هاى
اوليه ۲۴ ميليون
نفر تخمين
شده است . احصائيه
نهايى جمعيت
افغانستان
توسط
کارشناسان و
با کمک
سازمان ملل
به تازگى آغاز
شده است .
وی
کرد : احصائيه
های مقدماتى
نشان مى دهد
که ۱۰ ميليون نفر
در سراسر
افغانستان
واجد شرايط راى
دادن در
انتخابات پارلمانى
هستند . فهرست و
اسامى اين
افراد از سوى دفتر
مرکزی
احصائيه تا
دو ماه ديگر
اعلام مى شود .
وطن
يار افزود :
اداره مرکزى احصائيه
وظيفه دارد
که ۹۰
روز قبل از برگزارى
انتخابات
پارلمانى
کشور، آمار
قطعى جمعيت
کشور را به کميسيون
مشترک
انتخابات
اعلام کند.
انتخابات
پارلمانى درماه ثورسال
آينده
برگزار مى شود
که براساس
قانون اساسى
کشور، شمار
نمايندگان هر
ولايت بر
اساس جمعيت آنها تعيين
خواهد شد .
تطبيق
طرح نهايى و
اصلى
سرشمارى که
براساس
موافقتنامه بن صورت می
گيرد تا ماه
دوم سال۲۰۰۵
ميلادى
به طول خواهد
انجاميد .
براى
تطبيق طرح
سرشمارى ،۲۰
ميليون دالر
بودجه تعيين
شده که هفت
ميليون دالر
آن را اداره سرشمارى
سازمان ملل
متحد تامين
کرده است .
|
وضعيت
حقوق بشر
درافغانستان
بهبود يافت
|
مانويل
سيلوا
سخنگوى
يونيما روز پنجشنبه
در جمع
خبرنگاران
در کابل گفت : وضعيت
حقوق بشر در
افغانستان
بهبود يافته
است .با توجه
به اينکه افغانستان داراى
چالشهاى
زيادى در
زمينه حقوق
بشر است ، اما
اين وضعيت خوشبختانه
از سه سال
گذشته
تاکنون بهتر
شده است .
سيلوا
در آستانه
روز جهانى
حقوق بشر
افزود : در حال
حاضر
کارشناسان دفتر
نمايندگى
سازمان ملل
در
افغانستان
تقريبا در
تمامى کشور
حضور داشته
و همه موارد
را زير نظر
دارند .
سيلوا
اضافه کرد :
متاسفانه
خشونت عليه
زنان در
افغانستان
که يکى
ازموارد نقض
حقوق بشراست
تبديل به رسم
و فرهنگ ملى
شده که براى
از بين بردن اين
مورد دولت
افغانستان
بايد زمان زيادى
را صرف کند.
وى
گفت :
خوشبختانه
قانون اساسى افغانستان
که سه سال پيش
در اجلاس
سران افغانستان
در بن به
تصويب رسيد
براى زن و مرد در
افغانستان
حقوق مساوى در
نظر گرفته که
در صورت
اعمال آن
بسيارى از
موارد نقض
حقوق بشر در
خصوص زنان
در
افغانستان
از بين مى رود.
سيلوا
به گزارش
اخير
نماينده غير
مقيم حقوق بشر سازمان
ملل در
افغانستان اشاره
کردو گفت :
دراين گزارش
ازنگرانىهائى
شامل نقض حقوق
بشرازطرف
نيروهاىدولتى
و غير دولتى
افغانستان
اشاره شده
است . دراين
گزارش که
حدود۴۵ روز
پيش منتشر
شداعدام
بدون محاکمه
،شکنجه ، بازداشت
غير قانونى ،
برخورد
نادرست
بازندانيان
، غصب زمين
توسط زورمندان ،ربودن
کودکان و
برخورد
نادرست
بازنان درافغانستان
بعنوان
مهمترين
موارد
نقض حقوق بشر
در
افغانستان آمده
است .
|
سازمان
ملل متعهد به
ادامه کمک
رسانى به
مهاجران
افغان
شد
|
نادر
فرهاد
سخنگوى
دفترکميساری
عالى سازمان
ملل درامور
پناهندگان
روز پنجشنبه
در جمع
خبرنگاران
در کابل گفت : اين
کميساری در
سال آينده
ميلادى نيز کمک
هاى خود را به
مهاجرين
افغان در
داخل و خارج
افغانستان
ادامه مى دهد.
اين کميساری
در نشست ژنو در
روزهاى
گذشته تصميم
گرفت تا کمک
هاى خود را در
داخل و خارج افغانستان
به آوارگان
افغان در سال۲۰۰۵
ميلادى نيز
ادامه دهد.
فرهاد
درادامه گفت :
اين امر به
بازگشت
مهاجرين
افغان ساکن کشورهاى ايران
وپاکستان کمک
مى کند.
وى
افزود : اين
کميساری همچنين
در زمينه
فعاليتهاى اجتماعى
آوارگان و جذب
آنان به
زندگى عادى
نيز به کمک
آوارگان مى شتابد. دراين
راستا درسال۲۰۰۵ ميلادى
کميساری در
نظر دارد تا بيش از
۲۰
هزارباب
منزل براى
مهاجران
افغان که به کشور
بازمى
گردند،احداث
نمايد. کميسارى
عالى
پناهندگان
سازمان ملل قصد دارد
تا به کسانى
که به
افغانستان
بازگردند وامهاى
بلاعوض
اعطاء نمايد
تا آنان بتواند
در شغل مورد
نظر خود
فعاليت کنند.
پس از
سقوط طالبان
تاکنون بيش
از سه ميليون
و۵۰۰ هزار مهاجر
افغان
ازکشورهاى
ايران و
پاکستان به
کشور باز
گشته اندکه ۷۰۰ هزار
نفر اين
مهاجرين در
سال جارى
ميلادى به کشور
برگشته اند.
|
کودکان و
نوجوانان
افغانى
قربانى فقر و جنگ
هستند
|
به
گزارش ايرنا
، رضا حسينى
نماينده
صندوق حمايت
از کودکان سازمان
ملل (يونيسف
)در افغانستان
گفت : کودکان و
نوجوانان
افغانى
قربانى جنگ و
فقر هستند .
وى
عصر پنجشنبه
در جمع
خبرنگاران
در کابل گفت :
کودکان و
نوجوانان افغانستان
هم اکنون همانند
تعداد زيادى
از کشورهاى
در حال توسعه جهان
با چالشهاى
زيادى مواجه
هستند که يکى
از آنها
فقراست .
حسينى
افزود : فقر در
افغانستان
باعث شده تا
کودکان و نوجوانان
از خدمات
بهداشتى،
آموزشى و
تغذيه اى
محروم شوند .
وى
گفت : بررسيها
نشان مى دهد
که در حال
حاضر از هر شش
کودک و
نوجوان افغان
يک نفر قبل از رسيدن
به سن ۱۸ سالگى جان
خود را از دست
مى دهد واين موضوع
بسيار نگران
کننده است .
حسينى
گفت : اکنون هزاران
کودک و
نوجوان
افغان که
براثر جنگ
،در افغانستان فقر
بسراغشان
آمده با مرگ
دست و پنجه
نرم مىکنند.
وىاز
جامعه جهانى
و دولت جديد
افغانستان
خواست تا
نسبت به اين
موضوع حساستر
بوده و براى حمايت
از کودکان و
نوجوانان
افغان جديت
بيشترى به خرج
دهند.
چندى
پيش کودکان
افغانستان
به مناسبت
روزجهانى
کنوانسيون
حقوق کودکان سازمان
ملل خواسته هاى
خود را طى
اطلاعيه اى
به دولت جديد
افغانستان
ارايه کردند.
|
به
گزارش بی بی
سی ، يونيسف
در گزارشی ،
وضع کودکان
جهان در سال 2005
میلادی را از
تهديدهای فقر
جنگ و ايدز
خطرناک
خوانده، از
ابتکارات
مثبت در
افغانستان
ياد کرده است.
در
اين گزارش
گفته شده که
جنگ، انزوای
بين المللی
افغانستان و
فقر، شماری
زيادی از
کودکان افغان
را با خطر
مواجه کرده
بود، اما
پيشرفتهايی
برای رفع اين
خطرها در سه
سال گذشته به
وجود آمده
است.
گزارش
يونيسف خاطر
نشان می کند
که هنوز
کارهای ديگری
بايد انجام
يابد تا
کودکان افغان
بتوانند دوره
کودکی مصون از
خطرات و
مشکلات داشته
باشند.
ارتش
پاکستان : ۲۰۰
نيروى نظامى
در بخش
قبايلى کشته شدند
|
ايرنا
: يک فرمانده
ارشد نظامى
پاکستان روز
پنجشنبه اعلام
کرد : حدود۲۰۰ نظامى اين
کشور در
عملياتى که
عليه افراد
شرور خارجى
در بخش
قبايلى
وزيرستان جنوبى
در مجاورت با
مرز
افغانستان
انجام شده جان
خود را از دست
داده اند .
نياز
ختک
فرمانده
عمليات ارتش
اين منطقه در
جمع
خبرنگاران در پيشاور
(مرکز ايالت
سرحد) گفت :
هنوز حدود۱۰۰ تن از
اشرار مسلح خارجى در وزيرستان
جنوبى پنهان
شده اند و
عمليات عليه آنها
ادامه خواهد
داشت .
اين
مقام نظامى
از اعلام
آمار کشته
شدگان طرف
مقابل خوددارى
کرد و گفت : باتوجه
به اينکه برخى
از اشرار
موفق شدند
اجساد
همدستان خود
را از مناطق درگيرى
خارج کرده و آنها
را دفن کنند،
بيان آمار
درست امکان
پذير نيست .
وى
افزود : " طاهر
يولداشف " از
سرکردگان
ازبک افراد
مسلح خارجى،
در منطقه
وزيرستان
حضور دارد .
به گفته
ختک ، مدرکى
مبنى بر حضور
اسامه بن
لادن در وزيرستان جنوبى
و ديگر بخشهاى
قبايلى
پاکستان
وجود ندارد .
فرمانده
عمليات ارتش
پاکستان در
بخش قبايلى وزيرستان
، برخى اخبار
حاکى از
معامله
حکومت اين
کشور با
"عبدالله
محسود" از سرکردگان
قبايلى
افراد مسلح
را تکذيب کرد.
پاکستان
هفته گذشته
نيز اخبار برخى
مطبوعات
داخلى مبنى
بر خروج
تدريجى نظاميان
اين کشور از
بخش هاى
قبايلى مجاور
با
افغانستان
را تکذيب
کرده بود.
ارتش
پاکستان از
دو ماه پيش
عملياتى گسترده
را براى
دستگيرى
"عبدالله محسود"
در وزيرستان
جنوبى به
اجرا گذاشته
است .
وى
متهم به
رهبرى افراد
مسلحى است که
دو مهندس
چينى شاغل در
يک طرح سدسازى
را در اين
منطقه
ربودند .
يکى
از گروگانها
در عمليات
نجات ارتش
جان خود را از
دست داد. عبدالله
از زندانيان
سابق
گوانتانامو
حدود۳۰ سال سن دارد
و در
اوايل سالجارى
آزاد شده است .
وى
هنگام حمله
آمريکا به
افغانستان
در حاليکه
در حمايت از
شبه نظاميان حاکم
طالبان در
افغانستان
مى جنگيد، به
اسارت گرفته
شد و يک پاى خود
را نيز در
نبردهاى
افغانستان
از دست داده
است .
بيش از
يک سال است که
پاکستان در
مناطق نيمه
خود مختار
قبايلى در
مجاورت مرز افغانستان
، نظاميان
خود را
مستقرار
کرده و تلاش
دارد با
عمليات
نظامى از
تردد افراد
مسلح طالبان
و القاعده به
افغانستان و حملات
آنها عليه نظاميان
خارجى و افغان
جلوگيرى کند.
وزير
کشور
پاکستان ماه
گذشته در گفت
و گو با يک
شبکه تلويزيونى
خصوصى اعلام
کرد : تداوم
ورود افراد
مسلح خارجى
از افغانستان
عمليات پاکسازى مناطق
قبايلى از
افراد
تروريست را
با مشکل مواجه
کرده است .
|
*************************************************************
ابرازتأثر
وغم شريکی
بمناسبت
درگذشت خانم
پروين اولين
خواننده زن
افغان
ـ ـ
ـ ـ ـ ـ ـ
ـ ـ ـ ـ ـ
ـ ـ ـ ـ ـ ـ
ـ ـ
شورای
سراسری
افغانان
وشورای زنان
افغان مقيم
دنمارک ،
سوگمندانه بخاطر
وفات هنر مند
فرهخته
کشورما، زنده
ياد ميرمن
پروين تأثر و
تأسف عميق
خويش را ابراز
ميدارند و در
حاليکه نبود
اين نماد و
تجلی هنرموسيقی
افغانستان را
ضايعه جبران
ناپذير می دانند
به خانوادهء
عزتمند
شادروان شيون
کابلی شاعر
تبعيدی ووالا
مقام افغان،
اقارب، دوستان
و جامعه هنری
افغانستان
تسليت می
گويند و برای
مرحومه ميرمن
پروين، خانم
شجاع هنر مند
بي بديل ووطن
دوست که حدود
شش دهه با
تحمل مشقات
فراوان
موجوديت و
جايگاه زن
افغان را در
عرصه موسيقی
کشور تثبيت و
در اين راه مصدر
خدمات فراوان
گرديده است
فردوس برين را
استدعا می
دارند.
بادرود
های فراوان
شورای
سراسری
افغانان
وشورای زنان
مقيم دنمارک
پنجشنبه
19 قوس 1383 خوشيدی
مطابق
نهم دسمبر 2004
ميلادی
*********************************************************
احمد
جانباز
تاج پوشی
اولین رییس
جمهور « منتخب»
هفتم دسمبر 2004
به عنوان روز
تاج پوشی
اولین رییس
افغانستان در
نتیجه پیروزی
در یک
انتخابات بحث
بر انگیز ثبت
تاریخ سیاسی
افغانستان شد.
درین روز رییس
جمهور به
اصطلاح منتخب مردم
افغانستان
بگونه
شکوهمند در حضور
ده ها مهمان
خارجی
و بویژه
آقایان دیک
چینی معاون
رییس جمهور
آمریکا و
رامسفیلد
وزیر دفاع آن
کشور به مثابه
تاج پوشان
اصلی
حاکمیت نو
ادای سوگند
یاد کرد که در
تاریخ دونیم سده
اخیر
افغانستان
نظیر ندارد.
بسیاری ها این
سوگند تاریخی
را در
حضور دو بزرگ
مرد کاخ سفید قبل از
همه به معنی
وفاداری به
آرمانهای
جیوپلیتیکی
واشنگتن
نامیدند تا در
پیاده کردن
آرمانهای
مردم
افغانستان.
انتظار می رفت
درین
مراسم کمیک-
تراژیک برخی
فعالین
احزاب سیاسی
و اجتماعی و
همچنان
کاندیدهای رقیب
که زهر شکست
تقلب کاران
داخلی و بین
المللی را به
سر کشیده اند
نیز از نزدیک
شاهد
باشند.اما به
نظر می رسد که
بسیاری
مهمانان
افغانی در
تالار وزارت
داخله جمع
شدند تا جریان
مراسم را از
طریق تلویزیون
تماشاه کنند و
در نتیجه نه
تنها از دیدار
بزرگان کاخ
سفید محروم
شدند بل با
تبعیض آشکارا
نیز مواجه
شدند.
یکی از
انتظارات
عمده درین روز
معرفی
کابینه جدید
بود که حتا یک
روز قبل آقای
جاوید لودین
سخن گوی دولت
وعده معرفی
آنرا داده
بود. اما
برخلاف انتظار
کابینه نه
تنها معرفی
نشد بل
به معمای
سیاسی نیز
تبدیل شد.
شاید
یکی از دیدنی
های این روز
را
معاینه
تشریفات گارد
ملی توسط شاه سابق
به شمار آورد.
چنانکه قبل از
برگذاری مراسم
تاج پوشی،
ظاهر شاه
مخلوع 90 ساله
که به مشکل می
تواند راه
برود به یاری
کرزی با حرکت
آهسته برو از
حضور گارد خاص
مراسم
تشریفات را
بجا آورد. این
درحالیست که
بادیگارد
آمریکایی
رییس جمهور
کرزی با حرکت
از عقب رییس جمهور
و« بابای ملت» در امن
ترین مکان در
افغانستان
یعنی در درون
ارگ امنیت
آنها را تامین
می کرد.
همچنان برای
آقای دیک چینی
نیز مشکل به
نظر می رسید او یک
تاج را که از
واشنگتن با
خود آورده بود
آنرا بر سر
آقای کرزی بگذارد
و یا بر سر شاه
سابق؟
اما
پرسشی که
همواره مطرح
می شود اینست
که ه شاه سابق
چه کاره است؟ آیا او
رییس جمهور
افغانستان است
یا کرزی؟ بر
اساس کدام
قانون و
مقررات او گاهی
سفرا را می
پزیرد و گاهی
هم نشان می
دهد و گاهی هم
گارد تشریفات
را معاینه می
کند؟
واقعیت
اینست که از
زمانیکه شاه
سابق و میراث خوران
او بعد
از سر نگونی
طالبان به افغانستان
آمدند، از هیج
فرصتی برای
احیای نظام
تاریخ زده
شاهی و کسب
ثروت، جاه و
جلال و فروش
داراییهای
عامه دریغ
نورزیده اند.
به نظر می رسد
شاه سابق تا
نفس در جان
دارد مانند
دامادش از
قدرت طلبی دست
نخواهد کشید.
چنانچه سردار
ولی در دم مرگ
ترفیع جنرالی
می گیرد. این
در حالیست که
جوانان که به
زور همت آنها
افغانستان در
نقشه سیاسی
مانده به
تفاعد سوق می
شوند.
بناً بسیار
مشکل به نظر
می رسد که با
تفکر قبیلوی
بتوان نظام
متمدن ساخت.
علاوه بر آن
ازین تفکر می
توان بهترین
خدمت در
نهادینه
ساختن منافع
استعمار شرق و
غرب در
افغانستان و
در منطقه
نمود. چنانچه
تروریست های
جهانی به برکت
همین ذهنیت
بدوی
توانستند
صاحب افغانستان
شدند. حالا
غرب نیر با
اتکاء به همین
تفکر بر
افغانستان
حکومت می
کنند. حضور
برخی دولت
مندان
آمریکا
در مراسم
سوگند رییس
جمهور کرزی از
یک طرف قوت
قلب است برای
او از طرف دیگر پیام
آور خطر نیز
است.
به هر ترتیب
آقای کرزی بر
تخت
آرمانهایش
نشست. اما حا
لا نوبت به
تحقق
آرمانهای
مردم رنج دیده
افغانستان
است که چشم
امید شان به
وعده های گرم
رییس جمهور
جدید و
یاران خارجی
او دوخته شده
است.
US war criminals hail new
puppet regime in Afghanistan
From :
wsws.org
By Peter Symonds
9 December 2004
When Hamid Karzai
arrived to be sworn in as Afghan president on Tuesday, US Vice President
Richard Cheney and Defence Secretary Donald Rumsfeld were among the hundreds of guests who rose to give
him a standing ovation. With a continuing disaster unfolding for the US in Iraq,
the Bush administration was determined to make the most of the so-called
success story in Afghanistan.
But all the pomp and ceremony could not hide the empty
character of this charade. The proceedings took place under heavy military
protection with snipers on rooftops, US Apache attack helicopters overhead and
soldiers patrolling the streets on foot and in armoured
vehicles. In addition to large numbers of US and NATO troops, the Afghan army
and police were mobilised to block off the main
streets and post guards at every major intersection in the capital.
Inside, the select guests included a number of the
notorious warlords, on whom the US
relied to oust the former Taliban regime in late 2001. But the most telling
refutation of the democratic pretensions of this gathering was the presence of
Cheney and Rumsfeld themselves: the war criminals who
are directly responsible for the illegal invasions of Afghanistan and Iraq, the
slaughter of innocent civilians, the arbitrary arrest and torture of thousands,
and ongoing military operations in both countries that continue the pattern of
death and destruction.
Speaking to US
troops at the Bagram base north of Kabul, Cheney declared: “For the first time
the people of this country are looking confident about the future of freedom
and peace. Freedom still has enemies here in Afghanistan, and you are here to
make those enemies miserable.” In other words, “free Afghanistan”
will remain subject to a military occupation under which 18,000 US-led troops
roam the country at will, suppressing any opposition to the US-installed puppet
regime in Kabul.
To claim that democratic elections could be held under such
circumstances is absurd. Not only does the US function as the country’s
military overlord but it also controls the financial purse strings. It is
hardly surprising that Karzai, Washington’s obvious favorite, won the
presidential poll. Even leaving aside allegations of vote rigging and fraud,
among those who marshalled the vote—the militia
leaders, tribal chiefs and local potentates—there was a
recognition that Karzai was the best means of
assuring continued US
patronage.
In an interview at the Bagram
base with NBC, Cheney boasted: “We got the job done in Afghanistan... Who would have said
three years ago, here in Afghanistan
with the situation that existed at the time, that
we’re going to be able to achieve all that we achieved? [They said] it’s never
been done in 5,000 years. Right, but we got it done and we’re going to get it
done in Iraq.”
Of course, Cheney did not explain, nor did NBC ask, exactly
what the US has “achieved”
in Afghanistan.
Indirectly, Karzai gave a few clues in his short
acceptance speech. After pompously proclaiming that “a new chapter in our
history” was opening up, Washington’s man in Kabul declared that “the
destruction of poppy cultivation” and “security and stability” would be the two
priorities of his new administration.
Just how Karzai is going to
tackle these issues is completely unclear. In three years of US military occupation, Afghanistan has become what some
commentators refer to as a “narco-state”. Prior to
its overthrow, the Taliban regime had all but eradicated opium production. Now
it is the world’s largest producer, accounting for an estimated 75 percent of
global supply and rapidly increasing.
According to a recent UN report, opium production in Afghanistan expanded by a massive 64 percent
this year despite all the efforts of the Kabul
regime, backed by US and British drug enforcement
agencies, to curtail it. The UN estimated the value of the opium crop at $2.8
billion, equivalent to more than 60 percent of the country’s GDP for 2003.
In releasing the report last month, UN official Antonio
Maria Costa warned: “The fear that Afghanistan might degenerate into a
narco-state is slowly becoming a reality as
corruption in the public sector, the die-hard ambition of local warlords, and
the complicity of local investors are becoming a factor in Afghan life.”
In expressing his determination to tackle poppy production,
Karzai conveniently blamed the problem on
“terrorists”. “The war against terrorism has not finished yet. Even though
terrorists are not a very big, destructive danger for us, their drug smuggling
is what concerns us now in the region and in the world,” he declared.
It is not, however, the Taliban or Al Qaeda who are
primarily responsible for the multibillion-dollar opium and heroin industry but
the regional warlords and militia commanders who hold sway throughout the
country. Many of these thugs, notorious for their
brutality, have been close allies of the US military and part of the
previous Karzai administrations.
Senior World Bank adviser William Byrd noted in a report in
September: “Various parts of Afghanistan
have been captured by regional powerbrokers who oppose reform. Their operations
are fuelled by the opium trade and bolstered by their ability to rule
illegitimately by force, relatively unchecked, outside Kabul.”
Karzai
has on occasions pledged to curb the power of the warlords. He announced that
his new administration would be free of their influence. Nevertheless, among
the guests at his inauguration were some of the most powerful local warlords—Ustad Abdul Rasul Sayyaf, Mohammed Qassim Fahim and Abdul Rashid Dostum. Sayyaf is a proponent of Wahabbism—the
brand of Islamic fundamentalism promoted by Saudi Arabia. Fahim
served as defence minister in the previous Karzai cabinet and Dostum was one
of the president’s top security advisers.
The nexus between drugs, warlords and Islamic extremism is
not a new phenomenon but goes back to the CIA’s operations against the
Soviet-backed regime in Kabul
in the 1980s. The CIA, along with Saudi Arabia, spent billions of
dollars arming and training various Mujaheddin
factions. The US
agents turned a blind eye, or perhaps even encouraged, the lucrative opium
trade, which the anti-Soviet militia and their Pakistani advisers exploited to
help pay for their activities.
Encouraged by Pakistan
and tacitly the US, the
Taliban emerged in the mid-1990s as a reaction against the brutal and arbitrary
rule of the rival warlords and Mujaheddin commanders
who dominated the country following the collapse of the Soviet-backed regime in
Kabul. What the
Bush administration has “achieved” through its 2001 invasion is to resurrect
these local and regional thugs, along with their opium trade, as the basis for
its domination of the country.
Even the Taliban are not to be left out. While Cheney and Rumsfeld were hailing the demise of the Taliban regime as a
“success” in the US
“war on terrorism”, an offer of amnesty was being made to its former leaders
and fighters to participate in parliamentary elections due next year.
Significantly last week’s proposal was not made by Karzai,
but by the real power in Kabul—US ambassador Zalmay
Khalilzad. The aim is to allow Washington
to scale back its military forces in Afghanistan,
to allow for possible redeployment to Iraq.
The Bush
administration’s decision to court the former Taliban leaders underscores the
fact that the US invasion of
Afghanistan
was not based on any fundamental opposition to these Islamic reactionaries.
Still less was it about the welfare of the Afghan people, most of whom continue to live in abject poverty without access to
basic services. Rather the real achievement of which Cheney was bragging was
the installation of a puppet regime in Kabul to
further US strategic and economic ambitions in Afghanistan and the neighbouring resource-rich regions